นี่เราใช้ชีวิตยากเกินไปหรือเปล่านะ

ชีวิตถ้าจะคาดหวังอะไรแล้วได้เป๊ะๆ คงต้องเป็นซุปเปอร์ฮีโร่เลเวลสุดแล้ว เพราะชีวิตจริงไม่ได้เป็นแบบนั้น

ปัญหาคือเราไม่ได้อยู่คนเดียวในโลก มีความคาดหวังของสังคม การเปรียบเทียบที่ทำลายความสุขได้ดีนัก ระบบเศรษฐกิจหมุนเร็วตามกระแสข่าว ความสามารถที่ใช้เวลาเรียนรู้พัฒนา แต่ความสำเร็จกลับเชื่องช้าและใช้กำลังจนหมดเรี่ยวแรงไปวันต่อวัน นั่นแหล่ะน่าคิด ประเด็นคือสิ่งที่เรากำลังทำมีความหมายมากขนาดนั้นเชียวหรอ

"ชายหญิงเกาะห่วงยางเรือแตกอยู่กลางน้ำพร้อมกระป๋องเบียร์ลอยอยู่มากมาย เขาจึงเปิดเบียร์ดื่มกันอย่างสบายอารมณ์ แล้วผู้หญิงก็ขอว่ายน้ำต่อเพื่อไปยังเกาะที่ใกล้ที่สุด ผู้ชายบอกไม่หล่ะ เขาขอจิบเบียร์ต่อรอกู้ภัยดีกว่า ผู้หญิงว่ายน้ำจนเกือบหมดแรงและไปถึงฝั่งอย่างสะบักสะบอม ส่วนผู้ชายไม่นานหน่วยกู้ภัยก็มา แล้วพาเขากลับไปถึงฝั่งอย่างสบายใจ"

"ชีวิตช่างคาดเดาอะไรยากจริงๆ แม้เราอาจคิดไปว่าเส้นเรื่องน่าจะมีรายละเอียดมากมายที่ไม่ได้เขียนไว้ แต่ชีวิตจริงมันก็เดาอะไรไม่ได้จริงๆ แหล่ะ"

แล้วอะไรที่ควรเป็นเพื่อให้ชีวิตดูง่ายขึ้น?

1. หยุดคาดหวังกับเรื่องที่คนอื่นคาดหวังกับเรา

2. อย่าไปเชื่อคารมณ์การตลาดที่มุ่งแต่จะขายของโดยเน้นปมด้อยที่ยังไม่ประสบความสำเร็จของกลุ่มเป้าหมาย

3. แนวทางการใช้ชีวิตของเขาก็เป็นของเขา ของเราก็เป็นของเรา ไม่ตัดสินกัน นั่นแหล่ะชีวิตที่แตกต่างของผู้คนในโลก

4. ไม่เปรียบเทียบ เพราะความสุขจะหยุดเมื่อเริ่มเปรียบเทียบ

5. ขอบคุณกับทุกสถานการณ์ที่เข้ามา และวัยที่เปลี่ยนแปลงไป เพราะทุกสถานการณ์และช่วงวัยก็มีเรื่องที่น่าประทับใจและเรื่องที่อยากจะลืมทั้งนั้น

6. ยอมรับเถอะว่าชีวิตเราช่างจืดชืดไม่เหมือนเส้นเรื่องของหนังที่เกิดขึ้นและจบตามจังหวะของสปอนเซอร์

เป็นไงครับ ปรัชญาต่อนยอนของหนังสือเล่มนี้ ช่างตรงข้ามกับความเป็นผมเสียจริงๆ แต่การรับรู้อะไรแบบนี้ก็ทำให้ชีวิตลึกซึ้งขึ้นเยอะครับ

"นี่เราใช้ชีวิตยากเกินไปหรือเปล่านะ" เขียนโดย ฮาวัน นักเขียนแดนโสม หนังสือยังใหม่ พิมพ์ครั้งที่ 6 ในปี 2564 ความหนา 280 หน้า ระดับความยาก: ง่าย ถ้าผู้อ่านเป็นเจน X และ Y จะเข้าใจเรื่องราวได้ลึกซึ้งเลย แต่ทุกวัยก็อ่านได้ครับ ลองหามาอ่านครับ เพลิดเพลิน และได้ข้อคิดเยอะเลย