งานวิจัย Happiness and the Invisible Threads of Social Connection (2008) ศึกษาเกี่ยวกับปัจจัยที่ผันแปรของความสุข พบว่า คนเราจะรู้สึกมีความสุขหรือความทุกข์เมื่อมีการเปลี่ยนแปลงของ 3 ปัจจัยใหญ่
1. สายสัมพันธ์ทางสังคม
การอยู่คนเดียวแทนที่จะมีความสุขมาก แต่พิสูจน์แล้วว่ายิ่งจะทำให้เราเศร้าสร้อย และเห็นแก่ตัวมากขึ้น เพราะสายสัมพันธ์ทางสังคมทำให้เรามีความสุข เรียนรู้จักการถ้อยทีถ้อยอาศัย มีให้มีรับ การมีคนช่วยเหลือคอยสนับสนุนด้วยความจริงใจทำให้เกิดความสุขได้อย่างมาก
2. รายได้ครัวเรือน
เมื่อมีรายได้ดีขึ้นย่อมสุขมากขึ้น งานวิจัยเปิดเผยว่าแม้รายได้จะมากและมีความสุขเพิ่ม แต่จะมีเพดานของรายได้จุดหนึ่งที่ทุกคนไม่รู้สึกมีความสุขมากไปกว่านี้แล้ว แต่กลับจะกลายเป็นความทุกข์แทน เช่น ต้องจ่ายภาษีมากขึ้น กังวลเรื่องการนำเงินไปลงทุน มีเพื่อนหรือญาติมายืมเงิน เป็นต้น
ในการสำรวจลักษณะเดียวกันของสังคมไทย กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข ได้ระบุตัวเลขที่ 200,000 บาท ที่เป็นจุดตัดของความสุขและความทุกข์ รายได้ครัวเรือนน้อยกว่านี้จะไม่ค่อยมีความสุข มากกว่านี้จะเริ่มมีทุกข์
3. อายุ
อาจเป็นเรื่องของฮอร์โมนบางตัว (อมิกดาลา) ที่ช่วยให้เกิดการมองสิ่งต่างๆ อย่างเข้าใจความลึกซึ้งและมีความสุขกับชีวิตได้ อมิกดาลาจะมากขึ้นเมื่ออายุเรามากขึ้น ทำให้วัยที่มากขึ้นจะสนใจความหมายของชีวิตมากกว่าสิ่งเร้ารอบตัวที่เกิดขึ้นประเดี๋ยวประด๋าว
 |
| กราฟความสุขที่มีลงและมีขึ้น จุดตัดอยู่ที่วัยประมาณ 50-53 ปี |
หวังว่าเพื่อนๆ ทุกคนมีความสุขกันดีนะครับ ถ้ายังไม่มี ก็ลองปรับตัว ซึ่งก็อย่างน้อยประมาณ 3 เรื่องนี้ครับ ขอพระเจ้าอวยพรครับ
อ้างอิง
J. T. Cacioppo, L. C. Hawkley, A. Kalil, M. E. Hughes, L. Waite, and R. A. Thisted. (2008). Happiness and the Invisible Threads of Social Connection. New York: Guilford.
กรมสุขภาพจิต. (2562). ความสุขใจซื้อไม่ได้ด้วยเงิน? กรุงเทพฯ: กระทรวงสาธารณสุข.
คาชิออปโป, จอห์น ที. (2563). วิทยาศาสตร์แห่งความเหงา. กรุงเทพฯ: ซอล์ท พับลิชชิ่ง.
ความคิดเห็น