โดย กนก ลีฬหเกรียงไกร
ในพระธรรม 1 โครินธ์ 1:12 เปาโลได้เขียนถึงคริสเตียนชาวโครินธ์ที่ถือว่าตัวเองเป็นปราชญ์นักคิด ผู้รู้ และตามบริบทเขากำลังท้าทายสิทธิอำนาจความเป็นอัครทูตของเปาโล โดยอ้างตนว่าเป็นศิษย์คนอื่นที่มีชื่อเสียงเช่นกัน เช่น อปอลโล เคฟาส หรือเปโตร และศิษย์พระเยซูคริสต์ เปาโลได้เตือนสติเขาว่ามีคนที่อยากแสวงหาพระเจ้าแต่แสวงหาผิดวิธี คือแสวงหาคนพูดเรื่องพระเจ้า มากกว่าแสวงหาพระเจ้า (หรือกางเขน ใน 1 โครินธ์ 1:18) แสวงหาการอัศจรรย์มากกว่า แสวงหาความจริง หรือแสวงหาความจริงจนไม่มีความเชื่อ เพราะต้องตอบทุกประเด็นข้อสงสัยให้ได้ทุกอย่างจึงจะเชื่อ (1 โครินธ์ 1:22-23 )
คนอธรรมมักเลือกวิธีแสวงหาน้ำพระทัยพระเจ้าตามใจของตนเองแต่อ้างพระเจ้าบังหน้าเพื่อให้ได้ตามที่ใจต้องการและยังรักษาหน้าในความเป็นนคนชอบธรรมในสายตาคนอื่นอยู่เท่านั้น
เปาโลตอบผู้รู้ชาวโครินธ์โดยชี้ให้เห็นความจริงอย่างหนึ่งคือ "ทั้งหมดที่เขาเชื่อนั้น เขาเชื่อตัวเองมากกว่า" แล้วเอาชื่ออาจารย์ที่เขาสอนตามที่ตัวเองอยากได้ยินนั้นมาอ้างเพื่อข่มขู่เปาโล คือพวกเขาเป็นพวก self-center นั่นเอง รายชื่ออาจารย์ที่ตัวเองคิดว่าตัวเองชอบคำสอนเขาก็เอา ก็ยกย่อง อาจารย์คนไหนสอนอะไรแล้วไม่ชอบ ก็ไม่เอา ไม่ยกย่อง โดยไม่สนใจเนื้อหาที่เขานำเสนอ
เคสแบบนี้ไม่ได้เกิดขึ้นเฉพาะในอดีตครับ ปัจจุบันก็เยอะ ต่างคนก็มักจะอ้างว่าตัวเองเป็นศิษย์ใคร อยู่คริสตจักรไหน สังกัดอะไร จบโรงเรียนพระคริสต์ธรรมที่ไหน หลักสูตรอะไร ความฉลาดระดับไหน อ่านหนังสือกี่เล่ม
เราน่าจะกลับมาถามตัวเองใหม่ว่าเหตุผลที่เราปฏิเสธคำสอนบางเรื่องเพราะเราไม่เห็นด้วย หรือค้นพระคัมภีร์จริงๆ ว่าพระเจ้าไม่เห็นด้วย เหตุผลที่เราปฏิเสธอาจารย์บางท่าน โรงเรียนพระคัมภีร์ หรือคริสตจักรบางแห่งเพราะเรามีอคติส่วนตัวหรือเพราะเราเข้าใจจริง ๆ ว่าพระคัมภีร์มีน้ำพระทัยอย่างไร เหตุผลที่เราไม่เห็นด้วยกับนโยบายบางอย่างของคริสตจักร จริง ๆ เพราะนโยบายนั้น ๆ สร้างความไม่พอใจให้เรา หรือพระคัมภีร์ไม่ได้สนับสนุนนโยบายนั้น เหตุผลที่เราปฏิเสธผู้นำบางคน เพราะเขาไม่ตามใจเรา หรือเพราะพระเจ้าไม่ตามใจเรา เป็นอะไรที่น่าคิดนะครับ
ถ้าวันนี้ใจคุณยังวิ่งวนหาคนที่พูดถูกใจ โดยลืมไปว่าการแสวงหาความถูกต้องตามพระวจนะเป็นสิ่งที่สำคัญมากที่สุด ลองกลับมาทบทวนความตั้งใจของตนเองดูว่า "การที่คุณมารู้จักพระเจ้านั้นคุณได้ทำอะไรบ้างที่ทำให้คุณรู้จักพระเจ้ามากขึ้น" ขอพระเจ้าอวยพรทุกท่านครับ
อ้างอิง
D. A. Carson, the Cross and Christian Ministry. Leadership lessons from 1 Corinthians
ในพระธรรม 1 โครินธ์ 1:12 เปาโลได้เขียนถึงคริสเตียนชาวโครินธ์ที่ถือว่าตัวเองเป็นปราชญ์นักคิด ผู้รู้ และตามบริบทเขากำลังท้าทายสิทธิอำนาจความเป็นอัครทูตของเปาโล โดยอ้างตนว่าเป็นศิษย์คนอื่นที่มีชื่อเสียงเช่นกัน เช่น อปอลโล เคฟาส หรือเปโตร และศิษย์พระเยซูคริสต์ เปาโลได้เตือนสติเขาว่ามีคนที่อยากแสวงหาพระเจ้าแต่แสวงหาผิดวิธี คือแสวงหาคนพูดเรื่องพระเจ้า มากกว่าแสวงหาพระเจ้า (หรือกางเขน ใน 1 โครินธ์ 1:18) แสวงหาการอัศจรรย์มากกว่า แสวงหาความจริง หรือแสวงหาความจริงจนไม่มีความเชื่อ เพราะต้องตอบทุกประเด็นข้อสงสัยให้ได้ทุกอย่างจึงจะเชื่อ (1 โครินธ์ 1:22-23 )
 |
| ถนนที่เมืองโครินธ์ในปัจจุบัน |
เปาโลตอบผู้รู้ชาวโครินธ์โดยชี้ให้เห็นความจริงอย่างหนึ่งคือ "ทั้งหมดที่เขาเชื่อนั้น เขาเชื่อตัวเองมากกว่า" แล้วเอาชื่ออาจารย์ที่เขาสอนตามที่ตัวเองอยากได้ยินนั้นมาอ้างเพื่อข่มขู่เปาโล คือพวกเขาเป็นพวก self-center นั่นเอง รายชื่ออาจารย์ที่ตัวเองคิดว่าตัวเองชอบคำสอนเขาก็เอา ก็ยกย่อง อาจารย์คนไหนสอนอะไรแล้วไม่ชอบ ก็ไม่เอา ไม่ยกย่อง โดยไม่สนใจเนื้อหาที่เขานำเสนอ
เคสแบบนี้ไม่ได้เกิดขึ้นเฉพาะในอดีตครับ ปัจจุบันก็เยอะ ต่างคนก็มักจะอ้างว่าตัวเองเป็นศิษย์ใคร อยู่คริสตจักรไหน สังกัดอะไร จบโรงเรียนพระคริสต์ธรรมที่ไหน หลักสูตรอะไร ความฉลาดระดับไหน อ่านหนังสือกี่เล่ม
เราน่าจะกลับมาถามตัวเองใหม่ว่าเหตุผลที่เราปฏิเสธคำสอนบางเรื่องเพราะเราไม่เห็นด้วย หรือค้นพระคัมภีร์จริงๆ ว่าพระเจ้าไม่เห็นด้วย เหตุผลที่เราปฏิเสธอาจารย์บางท่าน โรงเรียนพระคัมภีร์ หรือคริสตจักรบางแห่งเพราะเรามีอคติส่วนตัวหรือเพราะเราเข้าใจจริง ๆ ว่าพระคัมภีร์มีน้ำพระทัยอย่างไร เหตุผลที่เราไม่เห็นด้วยกับนโยบายบางอย่างของคริสตจักร จริง ๆ เพราะนโยบายนั้น ๆ สร้างความไม่พอใจให้เรา หรือพระคัมภีร์ไม่ได้สนับสนุนนโยบายนั้น เหตุผลที่เราปฏิเสธผู้นำบางคน เพราะเขาไม่ตามใจเรา หรือเพราะพระเจ้าไม่ตามใจเรา เป็นอะไรที่น่าคิดนะครับ
ถ้าวันนี้ใจคุณยังวิ่งวนหาคนที่พูดถูกใจ โดยลืมไปว่าการแสวงหาความถูกต้องตามพระวจนะเป็นสิ่งที่สำคัญมากที่สุด ลองกลับมาทบทวนความตั้งใจของตนเองดูว่า "การที่คุณมารู้จักพระเจ้านั้นคุณได้ทำอะไรบ้างที่ทำให้คุณรู้จักพระเจ้ามากขึ้น" ขอพระเจ้าอวยพรทุกท่านครับ
อ้างอิง
D. A. Carson, the Cross and Christian Ministry. Leadership lessons from 1 Corinthians
ความคิดเห็น