โดย กนก ลีฬหเกรียงไกร
จากการศึกษามากมายของนักศาสนศาสตร์เพื่อค้นหาว่าเปาโลเน้นการทำพันธกิจโดยเชิญชวนพี่น้องในคริสตจักรที่เปาโลไปเยี่ยมให้ทำพันธกิจอย่างเดียวกับที่เปาโลทำหรือมีส่วนในการประกาศข่าวประเสริฐในแบบเปาโลหรือไม่ ผลจากการศึกษาพบว่า เปาโลไม่ได้คาดหวัง (หรือไม่คาดหวังน้อยมาก) ให้ทุกคริสตจักรจะต้องทำงานรับใช้ในแบบเดียวกับที่เปาโลทำ (Plummer & Terry: 2012, 85)
พระมหาบัญชาของพระเยซูคริสต์มักเป็นเรื่องที่คริสตจักรทั่วไปในปัจจุบันเน้นย้ำ ในพระธรรมมัทธิว 28:18-20 ได้ให้ความคิดหลักเป็นเรื่องของการสร้างสาวกจากเยรูซาเล็มไปจนสุดปลายแผ่นดินโลก ในมุมปฏิบัติมักหนุนใจให้เริ่มจากที่ที่คริสตจักรท้องถิ่นตั้งอยู่แล้วค่อยๆ แผ่การสร้างสาวกไปจนทั่วโลก แต่เป็นเรื่องที่บางคนอาจผิดหวังเพราะเรื่องนี้ไม่พบในจดหมายฝากของเปาโลอย่างชัดเจน (อาจมีบ้างในฟิลิปปี 2:16) และไม่ได้เป็นความคิดหลักในการประกาศพระกิตติคุณในคริสตจักรสมัยแรก มากไปกว่านั้นในศตวรรษที่ 2 คริสเตียนยุคนั้นเชื่อว่าพระมหาบัญชาของพระเยซูคริสต์สำเร็จไปแล้วโดยการทำงานพันธกิจของอัครทูตเปาโลและอัครสาวกของพระเยซู การขยายตัวของคริสตจักรในยุคนั้นเป็นการประกาศข่าวประเสริฐในเมืองของตนและขยายชุมชนคริสเตียนกว้างขึ้นเรื่อยๆ ในแต่ละที่ (Plummer & Terry: 2012, 19-20)
เปาโลและทีมงานที่เขาเลือกเท่านั้นที่ทำหน้าที่ตามพระมหาบัญชาของพระเยซูคริสต์ในมุมของการขยายตามอาณาเขตภูมิศาสตร์ ประกาศ ตั้งคริสตจักร และสร้างสาวก เสมือนเป็นการรับใช้ตามของประทานของพระคริสต์ซึ่งผู้รับใช้แต่ละคนรับใช้ตามของประทานของตนเองที่ส่วนใหญ่มักทำงานอยู่ในคริสตจักรท้องถิ่นของตนเป็นหลัก
เรื่องที่เปาโลกำชับอย่างชัดเจนในคริสตจักรต่างๆ ส่วนใหญ่เป็นเรื่องการสร้างจริยธรรมในทางพระเจ้า เป็นการร่วมใจทำพันธกิจ (mission commitment) ผ่านการสำแดงชีวิตในแง่มุมต่างๆ ต่อสังคม (social integration) เช่น การรักษาชีวิตที่บริสุทธิ์ การให้เหตุผลว่าเหตุใดจึงเชื่อในพระเยซูคริสต์ การตอบข้อซักถามด้วยความอ่อนสุภาพ การนมัสการในชุมชน และการเป็นพยานส่วนตัว เป็นต้น (1 คร.10:31-11:1; 1 คร.14:23-25; ฟป.4:5; คส.4:5-6; ทต.2:2-10; 3:1-8)
อย่างไรก็ตาม มีหลักฐานที่หนักแน่นว่าเปาโลกำชับให้คริสตจักรท้องถิ่นประกาศข่าวประเสริฐออกไปอย่างร้อนรน เปาโลกำชับชาวโครินธ์ให้เลียนแบบเปาโลในการประกาศ (1 คร.4:16; 11:1) เปาโลยังย้ำว่าคริสเตียนเป็นเหมือนทูตของพระเจ้า (2 คร.5:18-6:2) ที่เป็นเครื่องมือในการนำการคืนดีระหว่างมนุษย์กับพระเจ้ามาถึงชุมชน เปาโลย้ำคริสตจักรฟิลิปปีให้ประกาศข่าวประเสริฐด้วยความตรากตรำและเป็นแสงสว่างที่ชัดเจน (ฟป.2:14-17) และการที่เปาโลสอนเรื่องของประทานของพระเยซูคริสต์เป็นการย้ำให้คริสเตียนตระหนักว่าทุกคนกำลังรับใช้ตามบทบาทพิเศษที่พระเจ้าทรงประทานให้เพื่อประโยชน์ต่อคริสตจักร รวมถึงบทบาทในการประกาศข่าวประเสริฐที่เป็นบทบาทสำคัญของคริสตจักรโดยรวมด้วย (อฟ.4:11-12)
การทำตามพระมหาบัญชาพระเยซูคริสต์ในคริสตจักรสมัยแรกจึงไม่ได้ถูกเน้นต่อผู้เชื่อทุกคริสตจักรโดยการประกาศสร้างสาวก เริ่มจากเมืองที่ตั้งของคริสตจักร ขยายตามภูมิประเทศ เชื้อชาติต่างๆ ไปจนสุดปลายแผ่นดินโลก แต่เป็นการรับใช้ตามของประทานของพระเยซูคริสต์และตามบทบาทเพื่อการประกาศเป็นพยานในแต่ละท้องถิ่นมากกว่า ซึ่งคุณภาพการสร้างชีวิตของแต่ละคริสตจักรในที่สุดทำให้เกิดความแข็งแรงในชีวิตชีวิตผู้เชื่อโดยรวมในเวลาต่อมา
อ้างอิง: Robert L. Plummer & John Mark Terry. Paul’s Missionary Methods. Inter-vasity press, 2013.
จากการศึกษามากมายของนักศาสนศาสตร์เพื่อค้นหาว่าเปาโลเน้นการทำพันธกิจโดยเชิญชวนพี่น้องในคริสตจักรที่เปาโลไปเยี่ยมให้ทำพันธกิจอย่างเดียวกับที่เปาโลทำหรือมีส่วนในการประกาศข่าวประเสริฐในแบบเปาโลหรือไม่ ผลจากการศึกษาพบว่า เปาโลไม่ได้คาดหวัง (หรือไม่คาดหวังน้อยมาก) ให้ทุกคริสตจักรจะต้องทำงานรับใช้ในแบบเดียวกับที่เปาโลทำ (Plummer & Terry: 2012, 85)
 |
| การประชุมตามบ้านของคริสตจักรสมัยแรก |
เปาโลและทีมงานที่เขาเลือกเท่านั้นที่ทำหน้าที่ตามพระมหาบัญชาของพระเยซูคริสต์ในมุมของการขยายตามอาณาเขตภูมิศาสตร์ ประกาศ ตั้งคริสตจักร และสร้างสาวก เสมือนเป็นการรับใช้ตามของประทานของพระคริสต์ซึ่งผู้รับใช้แต่ละคนรับใช้ตามของประทานของตนเองที่ส่วนใหญ่มักทำงานอยู่ในคริสตจักรท้องถิ่นของตนเป็นหลัก
เรื่องที่เปาโลกำชับอย่างชัดเจนในคริสตจักรต่างๆ ส่วนใหญ่เป็นเรื่องการสร้างจริยธรรมในทางพระเจ้า เป็นการร่วมใจทำพันธกิจ (mission commitment) ผ่านการสำแดงชีวิตในแง่มุมต่างๆ ต่อสังคม (social integration) เช่น การรักษาชีวิตที่บริสุทธิ์ การให้เหตุผลว่าเหตุใดจึงเชื่อในพระเยซูคริสต์ การตอบข้อซักถามด้วยความอ่อนสุภาพ การนมัสการในชุมชน และการเป็นพยานส่วนตัว เป็นต้น (1 คร.10:31-11:1; 1 คร.14:23-25; ฟป.4:5; คส.4:5-6; ทต.2:2-10; 3:1-8)
อย่างไรก็ตาม มีหลักฐานที่หนักแน่นว่าเปาโลกำชับให้คริสตจักรท้องถิ่นประกาศข่าวประเสริฐออกไปอย่างร้อนรน เปาโลกำชับชาวโครินธ์ให้เลียนแบบเปาโลในการประกาศ (1 คร.4:16; 11:1) เปาโลยังย้ำว่าคริสเตียนเป็นเหมือนทูตของพระเจ้า (2 คร.5:18-6:2) ที่เป็นเครื่องมือในการนำการคืนดีระหว่างมนุษย์กับพระเจ้ามาถึงชุมชน เปาโลย้ำคริสตจักรฟิลิปปีให้ประกาศข่าวประเสริฐด้วยความตรากตรำและเป็นแสงสว่างที่ชัดเจน (ฟป.2:14-17) และการที่เปาโลสอนเรื่องของประทานของพระเยซูคริสต์เป็นการย้ำให้คริสเตียนตระหนักว่าทุกคนกำลังรับใช้ตามบทบาทพิเศษที่พระเจ้าทรงประทานให้เพื่อประโยชน์ต่อคริสตจักร รวมถึงบทบาทในการประกาศข่าวประเสริฐที่เป็นบทบาทสำคัญของคริสตจักรโดยรวมด้วย (อฟ.4:11-12)
 |
| Paul’s Missionary Methods, Robert L. Plummer & John Mark Terry |
อ้างอิง: Robert L. Plummer & John Mark Terry. Paul’s Missionary Methods. Inter-vasity press, 2013.
ความคิดเห็น