ตรึงกางเขน ตรึงแบบไหนกันแน่

โดย กนก ลีฬหเกรียงไกร

พระเยซูทรงยอมสละพระชนม์ชีพเพื่อเราบนไม้กางเขนเพื่อเราจะได้รับชีวิตนิรันดร์

การตรึงบนไม้กางเขนที่นิยมทำกันในสมัยอาณาจักรโรม เป็นการลงโทษทาสเป็นหลัก โดยวางเสาตรงปักอยู่ที่ลานประหารอยู่แล้ว แล้วให้ทาสแบกเสาแนวนอนไปที่จุดประหาร จากนั้นก็ตอกตะปูที่มือทั้งสองข้าง แล้วลากด้วยเชือกขึ้นไปที่เสาตรง จากนั้นมัดไว้ ที่เสาตรงจะมีที่ยันเท้าไว้ด้วย จากนั้นก็จะตอกตะปูเท้าติดไว้กับที่ยันเท้า เป็นอันเรียบร้อย

การตรึงเกงเขนคริสเตียนในสมัยโรม (ภาพยนตร์)

การตรึงกางเขนมิชชันนารี 26 คน ในประเทศญี่ปุ่นในปี ค.ศ.1597 ที่นางาซากิ

การตรึงบนไม้กางเขนไม่ทำให้คนตายทันที สิ่งที่จะทำให้ตายคือ 1. สภาพความฟิตของร่างกายของนักโทษ 2. การติดเชื้อในกระแสเลือด 3. การขาดอากาศ ซึ่งทั้งหมดนี้ต้องใช้เวลามากกว่า 3 วัน

ภาพการตรึงกางเขนหลายรูปแบบที่มีการค้นพบ

ส่วนวิธีการตรึง มีคนถกเถียงเยอะว่าตรึงบนไม้ Cross หรือ ไม้ T หรือแบบเสาเดี่ยว (pole) แล้วตอกตะปูบนฝ่ามือหรือข้อมือ ส่วนเท้าตอกที่ข้างๆ หรือข้างหน้าเท้า

ขอตอบแบบเคลียร์ๆ ว่า สำหรับพระเยซู พระองค์ถูกตรึงที่กางเขนแบบ Cross ตะปูตอกที่ฝ่ามือและฝ่าเท้า ส่วนคนอื่นก็เป็นไปได้หมดครับ นักโทษมากมาย คริสเตียนเยอะแยะที่ไม่ปฏิเสธความเชื่อ ทหารจะตอกตะปูอย่างละเอียดถี่ถ้วนตามขั้นตอนทุกคนคงไม่มี (หลักฐานจากซากกางเขนมากมายที่มีรูตะปูต่างที่กัน)

ป.ล.: การข่มเหงชาวคริสต์ที่ญี่ปุ่นในศต.ที่ 16 ทำให้ชาวคริสต์หนีมายังอยุธยาจนมาตั้งเป็นชุมชนหมู่บ้านญี่ปุ่นที่อยุธยาครับ