ในพระธรรมอพยพและกันดารวิถีมีการกล่าวถึงสถานที่ที่ชื่อคล้ายกัน คือถิ่นทุรกันดารชื่อ "สีน" (Sin) และ "ศิน" (Zin) แม้ชื่อในภาษาไทยจะออกเสียงคล้ายกันแต่เป็นคนละสถานที่ มากไปกว่านั้นทั้ง 2 ที่นี่ยังมีสถานที่อีก 2 แห่งที่ใช้ชื่อเดียวกันคือคือ "เมริบาห์" (หมายถึง การวิวาท หรือการขัดแย้ง) ซึ่งเป็นสถานที่ที่อยู่ต่างกันอีก
เรามาดูกันว่าสีน เมริบาห์ และ ศิน เมริบาห์ มีอะไรที่แตกต่างกันและมีเหตุการณ์อะไรที่เป็นที่น่าจดจำ
ถิ่นทุรกันดารสีน (Sin)
เป็นพื้นที่ถิ่นทุรกันดารในคาบสมุทรซีนาย ตั้งอยู่ระหว่างเมืองอิลีมและภูเขาซีนายที่นี่เป็นที่ที่ชาวอิสราเอลในสมัยโมเสสบ่นเรื่องน้ำ และพระเจ้าทรงประทานน้ำให้ออกมาจากหินในครั้งแรก
อพยพ 17:1 ชุมนุมชนอิสราเอลทั้งหมดเคลื่อนออกจากถิ่นทุรกันดารสีนไปเป็นระยะๆ ตามพระบัญชาของพระยาห์เวห์ และมาตั้งค่ายที่เรฟีดิม ที่นั่นไม่มีน้ำให้ประชาชนดื่ม
อพยพ 17:6 นี่แน่ะ เราจะยืนอยู่ต่อหน้าเจ้าที่นั่น บนศิลาที่ภูเขาโฮเรบ จงตีศิลานั้น แล้วน้ำจะไหลออกมาให้ประชาชนดื่ม” โมเสสก็ทำดังนั้นต่อหน้าต่อตาพวกผู้ใหญ่ของอิสราเอล
ที่ถิ่นทุรกันดารสีนนี่เองมีการกล่าวถึงสถานที่ที่เรียกว่า "เมริบาห์"
อพยพ 17:7 โมเสสเรียกชื่อสถานที่นั้นว่า มัสสาห์ และเมรีบาห์ เพราะคนอิสราเอลหาเรื่องตน ณ ที่นั้น และลองดีกับพระยาห์เวห์ว่า “พระยาห์เวห์สถิตอยู่ท่ามกลางพวกข้าพเจ้าจริงหรือ?”
เมริบาห์ (แห่งที่หนึ่ง) ใกล้อิลิม เมืองเรฟิดิม ในถิ่นทุรกันดารสีน (Sin) เมื่อชาวอิสราเอลบ่นว่าไม่มีน้ำดื่ม พระเจ้าจึงสั่งให้โมเสสเอาไม้เท้าตีหินที่ภูเขาโฮเร็บ ทำให้น้ำไหลออกมา โมเสสตั้งชื่อสถานที่นี้ว่า "มัสสาห์" (การทดลอง) และ "เมริบาห์" (การวิวาท) เนื่องจากชาวอิสราเอลได้ทดลองพระเจ้าด้วยการบ่น
ถิ่นทุรกันดารศิน (Zin)
เป็นทะเลทรายที่อยู่ทางใต้ของแผ่นดินคานาอันบริเวณพรมแดนเอโดม ซึ่งน่าจะอยู่ในพื้นที่ทะเลทรายเนเกฟของอิสราเอลในปัจจุบัน ที่นี่เป็นที่ตั้งของคาเดช-บารเนีย ซึ่งเป็นสถานที่สำคัญหลายแห่งในการเดินทางของชาวอิสราเอล เป็นที่ที่โมเสสส่งผู้สอดแนมเข้าไปสำรวจดินแดนคานาอัน เป็นที่ที่นางมิเรียมพี่สาวของโมเสสสิ้นชีวิต และเป็นที่ที่โมเสสทำผิดพลาดตีศิลาเพื่อให้น้ำไหลออกมา ทำให้โมเสสไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าไปในแผ่นดินแห่งพันธสัญญา
กันดารวิถี 20:1 ชุมนุมชนทั้งหมดของคนอิสราเอลเข้ามาในถิ่นทุรกันดารศิน ในเดือนที่หนึ่ง ประชาชนพักอยู่ที่คาเดช และมิเรียมสิ้นชีวิต แล้วถูกฝังไว้ที่นั่น
ที่นี่ได้กล่าวถึง "เมริบาห์" ซึ่งถือเป็นเมริบาห์แห่งที่สอง (คาเดช) ใกล้เมืองคาเดช
ในถิ่นทุรกันดารศิน (Zin) ชาวอิสราเอลก็บ่นอีกครั้งเรื่องน้ำดื่ม พระเจ้าสั่งให้โมเสสพูดกับก้อนหิน แต่มิใช่ให้ตีหิน อย่างไรก็ตาม โมเสสด้วยความโกรธได้ตีหินถึงสองครั้ง เพราะการกระทำที่ไม่เชื่อฟังของโมเสสครั้งนี้ พระเจ้าจึงลงโทษเขาไม่ให้เข้าสู่ดินแดนแห่งพันธสัญญา
กันดารวิถี 20:8 “จงถือไม้เท้าและจงเรียกประชุมชุมนุมชน ทั้งตัวเจ้าและอาโรนพี่ชายของเจ้า และให้เจ้าทั้งสองบอกหินต่อหน้าต่อตาประชาชนให้มันหลั่งน้ำออกมา ดังนั้นเจ้าจะเอาน้ำออกจากหินให้พวกเขา แล้วให้ทั้งชุมนุมชนและสัตว์เลี้ยงได้ดื่ม”
กันดารวิถี 20:11-13 โมเสสก็ยกมือขึ้นตีหินนั้นสองครั้งด้วยไม้เท้า และน้ำก็ไหลออกมาอย่างมากมาย ชุมนุมชนและสัตว์เลี้ยงของเขาก็ได้ดื่มกัน พระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสและอาโรนว่า “เพราะเจ้าทั้งสองไม่ได้เชื่อมั่นในเราที่จะถวายความศักดิ์สิทธิ์แก่เราต่อหน้าคนอิสราเอล เพราะฉะนั้นเจ้าทั้งสองจะไม่ได้นำคนในที่ประชุมนี้เข้าไปในแผ่นดินที่เราได้ให้แก่พวกเขา” น้ำนั้นคือน้ำแห่งเมรีบาห์ เพราะว่าคนอิสราเอลได้โต้เถียงพระยาห์เวห์ และพระองค์ทรงสำแดงความบริสุทธิ์ศักดิ์สิทธิ์ท่ามกลางพวกเขา
"สีน เมริบาห์แรก เป็นการตีหินครั้งแรก ศิน เมริบาห์ที่สอง เป็นการตีหินครั้งที่สอง"
ฉะนั้นแม้ชื่อสถานที่จะคล้ายกัน แต่เราควรสังเกตบริบทในพระคัมภีร์อย่างระมัดระวังเพื่อแยกความแตกต่างระหว่างสถานที่และเหตุการณ์ในแต่ละแห่งได้อย่างชัดเจน
ความคิดเห็น