ประมาณตี 1 กว่า พี่ดาวส่งข้อความในห้องฮิมเพรย ว่าแม่พูนศรีป่วยหนักมาก ผมเห็นข้อความอะไรแบบนี้บ่อยๆ ก็ไม่ได้คิดอะไร อาจจะขอคำอธิษฐาน แต่ก็แอบแปลกใจเพราะแม่ก็ปกติอยู่ ยังคุยเล่นกันอยู่เลยตอนเย็น
จากนั้นข้อความก็แรงขึ้น มีคำว่า SOS ผมกับหมวยเลยตัดสินใจขับรถไปหาเพราะโรงแรมที่แม่พักอยู่ไม่ไกลกัน
ผมขึ้นไปชั้น 5 พบแม่นอนนิ่งอยู่ที่พื้นหน้าประตูห้อง หน่วยกู้ชีพมาถึงแล้วและกำลังปั๊มหัวใจ พี่ดาวเล่าให้ฟังว่าหน่วยกู้ชีพ 1669 มาเร็วมาก มาก่อนผมสัก 2 นาที ตอนนั้นพวกเราได้แต่อยู่ห่างๆ อธิษฐานเผื่อ ผิงอยู่ที่นั่นด้วย
จากนั้นหน่วยกู้ชีพส่งแม่ไปโรงพยาบาลนครพิงค์ เชียงใหม่ ห่างกันประมาณ 10 นาที ผมขับรถไปก่อนพร้อมผิง ส่วนพี่ดาวไปกับรถพยาบาล พอมาถึง แม่ถูกส่งเข้าห้องฉุกเฉิน ตอนนั้นยังไม่มีสัญญาณชีพ แต่มีเครื่องปั๊มหัวใจอยู่
พี่น้องเริ่มมาโรงพยาบาลกันมากขึ้น ไม่นานหมอออกมาแจ้งให้ทราบว่า ถ้าปั๊มแล้วไม่กลับมาภายใน 30 นาที คือไปแล้ว พวกเราหน้าห้องได้แต่อธิษฐานร่วมกัน อาจารย์บวร (จอห์น) อยู่หน้าห้องร่วมกันอธิษฐานด้วย นาทีที่ 28 หมอออกมาบอกเราว่าสัญญาณชีพกลับมา แต่อ่อนมาก ปอดบวม และมีกรดในเลือดสูง อาจจะเป็นจากหลอดเลือดหัวใจตีบ ต้องฉีดสี ทำบอลลูน แต่ยังไม่ใช่เวลาเพราะยังวิกฤต หมอแจ้งว่าอาจจะเกิดหัวใจล้มเหลวอีกครั้ง และจะไม่สามารถช่วยได้แล้ว
พวกเราทุกคนอธิษฐานมอบแม่ไว้ในน้ำพระทัยพระเจ้า จากนั้นไม่นานหมอออกมาแจ้งว่าแม่ไม่อยู่กับเราแล้ว แม่จากไปอย่างสงบเวลา 3:38 น.
ฟีลิปปี 1:20–22 …พระคริสต์จะทรงได้รับการยกย่องสรรเสริญในร่างกายของข้าพเจ้าในเวลานี้ดังเช่นที่เคยได้ตลอดมา ไม่ว่าจะโดยชีวิตหรือความตาย เพราะว่าสำหรับข้าพเจ้า การมีชีวิตอยู่ก็เพื่อพระคริสต์ และการตายก็ได้กำไร
แม้จะทำอะไรไม่ได้มาก แต่พวกเราเป็นกำลังใจซึ่งกันและกันเสมอ อย่างน้อยก็ได้มาส่งแม่ในลมหายใจสุดท้าย ขอแสดงความอาลัย ขอพระเจ้าทรงปลอบประโลมใจอาจารย์อ้อ และครอบครัวของแม่ทุกคนครับ แล้วพบกันครับคุณแม่พูนศรี
ดร.กนก – อาจารย์ศิริมาส ลีฬหเกรียงไกร
ความคิดเห็น